Papa is toch nog op vakantie geweest en wel op de meest favoriete manier : zeilend ! Op het laatste moment mocht ik mee als bemanning op de Passion ( Dehler 47 ) van Hanjo Huizingh die deelnam aan de Colin Archer Memorial Race.
Samen met nog 6 andere mannen zijn we vorige week zaterdagochtend vertrokken naar Larvik in Noorwegen. Larvik is de geboorteplaats van Colin Archer die in zijn tijd in Noorwegen een zeer vooruitstrevende jachtontwerper en -bouwer was. Op basis van zijn ontwerpen worden nog steeds boten gebouwd, en er is dan ook een monument met museum in Larvik op de plek waar vroeger de werf stond. Mooie plek overigens !
Maar dan het zeilen : mama heeft me 's morgens vroeg naar Lauwersoog gebracht ( vreselijk 'gezellige' haven....) waar het ook nog eens kl*teweer was en na een klein ontbijt met de crew naar de start om 11.00.
Met een windkracht 6-7 Beaufort maar een rif gezet in het grootzeil. Vlak voor de start knalde bij een ietwat te weinig gecontroleerde gijp het loopblok van de kar van de grootschoot-overloop ! Na een razendsnelle reparatie werd een nieuw blok bevestigd en konden we met zo'n half uur vertraging alsnog onderweg, en de verloren start meteen goedmaken met een enorme inhaalrace in het eerste kruisrak richting het gat naar de noordzee bij Schiermonnikoog. De Dehler 47 denderde werkelijk door het veld en al gauw waren er nog maar zo'n 20 bootjes voor ons ( van de totale 123 deelnemende boten ). Inmiddels was het weer goed opgeknapt en met een halve wind richting een boei in de noorzee die gerond moest worden en daarna noordwaarts naar Larvik.
Na het eerste rak lagen we al in de top 10 en gingen we de eerste nacht in. Het tweede rak as met een bakstagwind dus een ginnaker of spinaker kon worden gehesen. Na het hijsen van de ginaker besloten we toch maar te wisselen naar en een spi. Echter na het binnenhalen bleek dat de val op een laatstse stringetje na helemaal doorgeschavield was bovenin ! Die was dus bijna zelf naar beneden gekomen...
Na deze schrik en het besef dat we enorm geluk hebben gehad durfden we geen spi meer te hijsen op de andere val. Daardoor liepen de boten om ons heen helaas langzaam aan weg, ondanks een oud truukje van papa met het uitbomen van de fok op een ouwerwetse passaat-wijze. De volgende morgen kwam een gele spi aan de horizon opzetten en na een paar uur bleek het de Blondie te zijn. Dat is de First 42.7 waar ik al zoveel mee heb gevaren ( heette toen de Twister van B.Meijer ). Erg leuk om die boot eens van een andere kant te bekijken. Na hte maken van wat grappen en foto's wilde ze ons gaan inhalen wat nog bijna lukte. De wind viel echter weg en wij kozen een route meer op zee met een gunstiger windrichting waardoor we ondanks het gebrek aan een spinaker wegvoeren; weg Blondie.
En wel zover weg dat na een heftige nacht zeilen ( wind tot 8-9 Bft ) we bij het binnenvaren maandagochtend van het noordelijke deel van het Skagerrak langs de Noorse kust we weer die gele spi zagen opkomen. Snel werd besloten om bovenin de mast te kijken en eventueel een reparatie uit te voeren om toch iets van een gi of spi te hijsen. Het voorstag-profiel bleek de boosdoener te zijn en dus konden werd de ginaker snel gezet.
Dat bleek voldoende om nog wat boten op het laatst in te halen of voor te blijven. Het grappige is dat je met name 's nachts bijna geen boot ziet, in ons geval hebben we continue twee lichtjes voor ons zien varen, en als je dan steeds dichterbij de finish komt er ineens van links en rechts bootjes aan komen varen. heel apart !
Na het passeren van de finshlijn als zesde boot voeren we de haven in van Stavern ( vlakbij Larvik ) waar de vijf voorgaande boten voor ons applaudiseerden; een leuke en sportieve ontvangst. Na wat opruimen werd al snel de koelkast geplunderd en werd in een heerlijk zonnetje genoten van een Biertje.
De Dagen erna zijn we in Larvik gaan kijken bij Tonnerodden, de plek van de Colin Archer werf en het saaie centrum van Larvik. Daarna zijn we naar Tonsberg gevaren wat een schitterende route was door een fjord met aan beide kanten beboste oevers waar tussen allerlei prachtige huisjes, huizen , villa's en andere paleisjes staan van de Noorse upperclass uit met name Oslo. Kortom : we hebben echt genoten van de schitterende Noorse natuur; en dat zijn niet alleen de bomen en de huisjes....
We zijn tot de conclusie gekomen dat de schone frisse lucht van Noorwegen en de mooie omgeving met name de meisjes goed doet groeien en bloeien ! Helaas heb ik daar geen foto's van....
wel nog van de noorse nachten waar het dus niet echt donker meer wordt.
Samen met nog 6 andere mannen zijn we vorige week zaterdagochtend vertrokken naar Larvik in Noorwegen. Larvik is de geboorteplaats van Colin Archer die in zijn tijd in Noorwegen een zeer vooruitstrevende jachtontwerper en -bouwer was. Op basis van zijn ontwerpen worden nog steeds boten gebouwd, en er is dan ook een monument met museum in Larvik op de plek waar vroeger de werf stond. Mooie plek overigens !
Maar dan het zeilen : mama heeft me 's morgens vroeg naar Lauwersoog gebracht ( vreselijk 'gezellige' haven....) waar het ook nog eens kl*teweer was en na een klein ontbijt met de crew naar de start om 11.00.
Met een windkracht 6-7 Beaufort maar een rif gezet in het grootzeil. Vlak voor de start knalde bij een ietwat te weinig gecontroleerde gijp het loopblok van de kar van de grootschoot-overloop ! Na een razendsnelle reparatie werd een nieuw blok bevestigd en konden we met zo'n half uur vertraging alsnog onderweg, en de verloren start meteen goedmaken met een enorme inhaalrace in het eerste kruisrak richting het gat naar de noordzee bij Schiermonnikoog. De Dehler 47 denderde werkelijk door het veld en al gauw waren er nog maar zo'n 20 bootjes voor ons ( van de totale 123 deelnemende boten ). Inmiddels was het weer goed opgeknapt en met een halve wind richting een boei in de noorzee die gerond moest worden en daarna noordwaarts naar Larvik.
Na het eerste rak lagen we al in de top 10 en gingen we de eerste nacht in. Het tweede rak as met een bakstagwind dus een ginnaker of spinaker kon worden gehesen. Na het hijsen van de ginaker besloten we toch maar te wisselen naar en een spi. Echter na het binnenhalen bleek dat de val op een laatstse stringetje na helemaal doorgeschavield was bovenin ! Die was dus bijna zelf naar beneden gekomen...
Na deze schrik en het besef dat we enorm geluk hebben gehad durfden we geen spi meer te hijsen op de andere val. Daardoor liepen de boten om ons heen helaas langzaam aan weg, ondanks een oud truukje van papa met het uitbomen van de fok op een ouwerwetse passaat-wijze. De volgende morgen kwam een gele spi aan de horizon opzetten en na een paar uur bleek het de Blondie te zijn. Dat is de First 42.7 waar ik al zoveel mee heb gevaren ( heette toen de Twister van B.Meijer ). Erg leuk om die boot eens van een andere kant te bekijken. Na hte maken van wat grappen en foto's wilde ze ons gaan inhalen wat nog bijna lukte. De wind viel echter weg en wij kozen een route meer op zee met een gunstiger windrichting waardoor we ondanks het gebrek aan een spinaker wegvoeren; weg Blondie.
En wel zover weg dat na een heftige nacht zeilen ( wind tot 8-9 Bft ) we bij het binnenvaren maandagochtend van het noordelijke deel van het Skagerrak langs de Noorse kust we weer die gele spi zagen opkomen. Snel werd besloten om bovenin de mast te kijken en eventueel een reparatie uit te voeren om toch iets van een gi of spi te hijsen. Het voorstag-profiel bleek de boosdoener te zijn en dus konden werd de ginaker snel gezet.
Dat bleek voldoende om nog wat boten op het laatst in te halen of voor te blijven. Het grappige is dat je met name 's nachts bijna geen boot ziet, in ons geval hebben we continue twee lichtjes voor ons zien varen, en als je dan steeds dichterbij de finish komt er ineens van links en rechts bootjes aan komen varen. heel apart !
Na het passeren van de finshlijn als zesde boot voeren we de haven in van Stavern ( vlakbij Larvik ) waar de vijf voorgaande boten voor ons applaudiseerden; een leuke en sportieve ontvangst. Na wat opruimen werd al snel de koelkast geplunderd en werd in een heerlijk zonnetje genoten van een Biertje.
De Dagen erna zijn we in Larvik gaan kijken bij Tonnerodden, de plek van de Colin Archer werf en het saaie centrum van Larvik. Daarna zijn we naar Tonsberg gevaren wat een schitterende route was door een fjord met aan beide kanten beboste oevers waar tussen allerlei prachtige huisjes, huizen , villa's en andere paleisjes staan van de Noorse upperclass uit met name Oslo. Kortom : we hebben echt genoten van de schitterende Noorse natuur; en dat zijn niet alleen de bomen en de huisjes....
We zijn tot de conclusie gekomen dat de schone frisse lucht van Noorwegen en de mooie omgeving met name de meisjes goed doet groeien en bloeien ! Helaas heb ik daar geen foto's van....
wel nog van de noorse nachten waar het dus niet echt donker meer wordt.
