koppie-koppie

vallen & opstaan

De titel doet het ergste vermoeden, en dat is terecht. Ons gezinsleven maakt dat onze levens zijn veranderd. En als je leven veranderd, dan is dat anders dan dat je je kamer veranderd of je buro. Allebei ook rigoreus en geeft een ander gevoel maar toch....

Zo'n verandering gaat gepaard met vallen en opstaan en vallen doet pijn. Vooral als het je eigen ( jonge ) zoon overkomt. Na een korte nacht van hevige onweersbuien die onze omgeving teisterden waardoor de hond steeds de slaapkamer in kwam en Tim ook onrustig werd, hadden we allebei dus weinig slaap gehad ( en ik was al zo aan slaap toe...). Bijna geen oog dicht gedaan en dan om 6.00 's morgens reveille voor een nieuwe fles. Het gebruikelijke ritueel gevolgd : Tim uit bed halen, nieuwe pamper en in de wipper ztten in de keuken om ( samen ) een fles te maken. Ik draaide me om even een t-shirt te pakken uit de badkamer en voor ik het wist was het klap-bonk en Tim lag op de vloer !!!!!! Op dat moment schiet je als een bliksemschicht naar hem toe en staat alles stil, het ergste wat je kan overkomen : Dat Hem wat overkomt !

In de wipper zat hij in z'n trappelzakje achter het bandje ( wat je moet vast-knopen en ik ok gedaan had ) naar beneden gegleden en dus zo van de keukentafel af op de vloer.

groot kabaal natuurlijk en ook Silvie stond in 3 seconden beneden, met een blik in d'r ogen naar mij die ik nog niet eerder heb gezien.... Je doet niks anders dan proberen om hem te troosten en je héél erg schuldig voelen. Je zult begrijpen dat ik geen slechter begin van de dag kon hebben; en dat is zo gebleven. Ondanks het feit dat Tim na het smeren van "stoten en vallen" creme ( homeopathisch middel om pijntjes bij kinderen te verzachten ; absolute aanrader ) al eigenlijk heel snel weer getroost was ( lees niet meer huilt en krijsen van de pijn en de schrik ) blijf je achter met een vreemd gevoel. Je verantwoorderlijkheidsgevoel is al heftig gestumileerd na de geboorte van je kind, en daar wordt je op zo'n moment enorm door aangesproken "je hebt gefaald ! Voelt uw schuldig ". Je voelt je als papa al anders naar je eigen kind. Jij bent zijn alles, je moet hem eten geven, zorgen dat hij slaapt, een dak boven z'n hoofd en zijn moeder verzorgen; maar vooral op hem letten, uitkijken, BESCHERMEN. en dat deed even niet. en NIET, niet een beetje niet of te weinig. Auw, dat doet pijn. Iedere bult of stot bij Tim doet mij nog veel meer pijn eigenlijk !

En dan je vriendin. Hoe die naar je kijkt als JIJ wat fout doet "Hoe kun je ! Let nou op !"en je hebt al zo slecht geslapen; komt er dan geen eind aan die nachtmerrie...... ?

En dan komt na het vallen : het opstaan. Je gaat je uiterste best doen op je werk, dat doe je goed en met resultaat ( dikke order ) en kan weer lachend thuiskomen, en wie lacht er weer naar Papa ? Ik wou dat ik af en toe ook een zalfje kon smeren....Maar ik zou met NIEMAND willen ruilen.

kom-pie-la-sie

Lotus

Daar is ze dan ! de verkering van Tim. Pardon ? hoor ik u zeggen; Jawel, de verkering van Tim. Lotus heet ze , heeft een prachtige en weelderige bos blond haar, woont in Amsterdam Zuid en heeft twee schitterende moeders en is drie weken 'oud'.
Onze vriendinnen uit de Banstraat zijn op ziekenbezoek geweest want Silvie had het even heel zwaar.
Twee keer naar het ziekenhuis geweest op zaterdag want een striemende hoofdpijn had zich meester gemaakt van Silvie. Letterlijk, want ze kon niks meer. Maandag kwam er eigenlijk pas echte opluchting want de voorgeschreven medicijnen van de weekenddokters deden de Migraine niet verdijnen. Isabelle kwam met een tip en de pilletjes van 15 euro per stuk (!!) deden wel wat Silvie écht nodig had: de vreselijke hoofdpijn wegnemen. Inmiddels gaat het dus wel weer hoewel er wel serieuze nazorg nodig is. Er is wel wat aan de hand zeg maar en dat is niet zo raar als je ziet hoe ons leven in een stroomversnelling is geraakt. Daar kun je je hoofd over breken !
Er is 'gewoon' heel erg veel veranderd, OK. Maar het tempo waarin wij het meemaken ( en het is echt mee-maken, want je weet niet alles vantevoren ) doet je soms de grip op je leven wegnemen, en daar kun je hoofdpijn van krijgen....
De Oma's hebben even geholpen bij het crisismanagement en hebben wat zorgen weg kunnen nemen, er wordt goed voor ons gezorgd !

Dan nog even over Lotus; wat een heerlijk klein meisje is het en de dames genieten er van. En wat zie je dan hoe hard het kan gaan. Tim is nu bijna zes maanden oud en als je dan zo'n verse baby er naast houdt zie je dat onze Tim enorm is gegroeid ( of is Lotus nu zo klein ? ).
Tim had natuurlijk heel veel belangstelling voor het romantische bezoek en begon zich enorm uit te sloven en het liefst hadie dr meteen een kusje gegeven. We zijn er vroeg bij maar alles met beleid en op z'n tijd....